Албатта ҳукм Аллоҳникидур Сиёсий сақофий таҳлилий сайт

бир сабаб билан (яъни, назр туфайли) ўзига ўзи фарз қилиб олган нафақага – сарфга ҳам вафо қилиши вожиблигини баён қиляпти.

Аллоҳ фарз қилган нафақа-сарф ҳам

وَمَا أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ
(Инфоққилганҳарбирнафақангиз) ёки банда ўзига ўзи вожиб қилиб олган нафақа-сарф ҳам

أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ
(ва назр қилган ҳар бир назрингизни) ўз ўрнига сарфланиши шарт. Ўз ўрнига сарфламаганларни Аллоҳ Таоло аламли азобдан огоҳлантиради. Бу ваид риё аралашган, миннату озор етказилган, молнинг яхши жойидан эмас, ёмон жойидан ажратилган, гуноҳ иш учун қилинган сарфларнинг ҳаммасига алоқадор. Шу билан бирга у назрга вафо қилмаганларга ҳам, закотни беришдан бахиллик қилганларга ҳам тегишлидир.

Мана шуларнинг ҳаммасига Аллоҳ Таоло Аллоҳнинг азобидан қутқарадиган зот топилмайдиган бир кунда бўладиган азобни ваъда қиляпти. Улар золимлардир. Негаки, нарсаларни ўз ўрнига қўймаяптилар.

وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ
(золимлар учун ҳеч қандай ёрдамчи йўқдир) бу ваид мазкур оятдаги нафақа ва назр худди бажарилмаслигига жазо тайинланадиган закот ва ўз қарамоғидагиларни боқиш каби вожиб нафақа эканига далолат қилувчи қаринадир.

(فَإِنَّ اللّهَ يَعْلَمُهُ шубҳасиз Аллоҳ билади) Аллоҳ Таолонинг уларнинг ҳаммасини жазолашидан киноя. Унда Аллоҳ фарз қилган ишларга ва назрларга вафо қилишда Аллоҳга итоатсизлик қилганлар учун ваид бор. Ма сўзи шарт маъносида бўлиб, унинг жавобига фо киряпти.
Насоий Имрон ибн Ҳусойндан чиқарган мана бу ҳадисда Пайғамбар с.а.в. шундай дейдилар:

«النَّذْرُ نَذْرَانِ، فَمَا كَانَ مِنْ نَذْرٍ فِى طَاعَةِ اللَّهِ فَذَلِكَ للهِ تَعَالَى وَفِيهِ الْوَفَاءُ، وَمَا كَانَ مِنْ نَذْرٍ فِى مَعْصِيَةِ اللَّهِ فَذَلِكَ مِنْ الشَّيْطَانِ، وَلاَ وَفَاءَ فِيهِ فَيُكَفِّرُهُ مَا يُكَفِّرُ الْيَمِينَ»
«Назр икки хил бўлади. Бири Аллоҳга итоат қилиш борасида қилинган назр. Бундай назрга вафо қилинади. Иккинчиси Аллоҳ Таолога гуноҳ қилиш борасидаги назр. Бундай назрга вафо қилинмайди. Унга худди қасам каби каффорат тўланади».